Svaka individua tokom svog života član je ili dio neke grupe koja po određenim karakteristikama spada u zajednicu. Čovjek je socijalno biće i najveći dio svog života provodi kao član različitih vrsta malih ili velikih društvenih grupa. Pripadnost grupama utiče ne samo na trenutno ponašanje već i na razvoj pojedinca, njegovu socijalizaciju, formiranje ličnosti i karaktera.
Unutar društvene grupe stvaraju se interakcije između pojedinaca a one su podložne određenim zakonitostima koje su predmet izučavanja sociologije, psihologije i socijalne psihologije. Psihologija kaže da grupu čine najmanje dvoje ljudi koji službeno ili spontano imaju neki zajednički cilj. Neke od njih su dobrovoljne, dok su druge prinudne.Svaku društvenu grupu karakteriše njena struktura i grupna dinamika.
Grupna dinamika nam omogućava da ispitamo aspekte sopstvene ličnosti kroz odnose s ostalim članovima grupe. Ona bi, dakle, označavala sva zbivanja i promjene u odnosima između njenih članova. Kada govorimo o dinamici PAOR B grupe tu bismo mogli da krenemo od onog početnog stadija, a to je formiranje i orijentacija. Prilikom prijave na akademiju B nivoa, niko od potencijalnih učesnika nije mogao znati šta ga očekuje u narednih nekoliko mjeseci predavanja. Osim informacija o treneru i načina izvođenja edukacija, sve ostalo je bilo nepoznanica. Već na prvom susretu, to se izmijenilo. Čuli smo predstavljanja svakog od učesnika programa. Prvi dojam kao i početni entuzijazam bio je iznimno dobar. Iako pomalo introvertni i sramežljivi, akademci su ipak stupali u kontakte jedni s drugima te se javljali za diskusiju.
Kako je vrijeme prolazilo, uspostavljali su se sve bolji odnosi tokom trajanja modula te su učesnici radili u grupama. Iako su edukacije bile koncipirane na online modelu pri čemu je nedostajalo „žive“ riječi i face to face kontakta, svaki zajednički zadatak je, međutim, bio uspješno realiziran. Brainstorming se već uvelike počeo javljati što je nagovještavalo pozitivnu radnu klimu. I baš negdje u toj gomili ideja, desio se i onaj ključni momenat – grupna pripadnost. Odgovornost se dijelila, a članovi su bivali povezani grupnom kohezijom i konformizmom. Čvršći odnosi doveli su i do oslanjanja članova jednih na druge. U više navrata osjećalo se zadovoljstvo zbog učešća u aktivnostima i obavljanja zadataka na visokom nivou. Intenzivna interakcija postala je obogaćena otvorenom razmjenom informacija i neformalnim odnosima. Članovi grupe dijelili su svoja iskustva, lične doživljaje i emotivne priče relevantne temama koje su obrađivane. U toj kulminirajućoj fazi opuštenosti i povjerenja, razvio se poseban odnos grupnog ponosa i postignuća. Nije zabilježen nijedan vid konflikta, a ukoliko je dolazilo do nekih različitosti u stavovima, to se vrlo jednostavno savladavalo, pa i prihvatalo. Moram naglasiti da je upravo ovakvom načinu razvoja dinamike doprinio i sam trener čija prodornost i zanimljiv način predavanja nisu ostavljali prostora za bilo kakve negativne događaje. Ne mogu konstatirati da je motivacija ostala jednaka onoj početnoj fazi oduševljenja, ali svakako vjerujem da će svi akademci (bar oni koji su redovno prisustvovali sesijama) nastaviti davati najbolje od sebe kao i u prethodnim modulima. A do rasformiranja, ponekih suza i zagrljaja, ostaje nam jos višemjesečna faza izvođenja, koja je uvijek i najproduktivnija. Pa u skladu s napisanim, evo i jedne od meni najdražih misli: Sreća nije odredište, sreća je putovanje.
